Bonjour !
W tym wpisie przyjrzymy się zastosowaniu wyrazu „voilà” w języku francuskim.
Wyraz „voilà” ma następujące zastosowania:
1) służy do przedstawiania lub wprowadzania osoby lub rzeczy (w odróżnieniu od „voici” oznacza oddalenie w czasie lub w przestrzeni, ponieważ „voici” oznacza bliskość lub przyszłość. W języku mówionym „voilà” występuje częściej niż „voici” i może zastępować ten drugi wyraz).
a) występuje przed rzeczownikiem, przysłówkiem, spójnikiem, np.:
Et voilà comment ça doit être. – Oto, jak ma być.
Et voilà ! – Otóż to! / To wszystko! / Proszę!
Et voilà tout. – To tyle. / To wszystko.
Voici mon ordinateur, et voilà ma voiture. – Oto mój komputer, a oto mój samochód.
Voilà comme il faut faire. – Oto, jak należy postąpić. / Tak właśnie należy postąpić.
Voilà de l’argent ! – Proszę, oto pieniądze.
Voilà la lavande de Provence. – Oto lawenda z Prowansji.
Voilà les photos. – Oto zdjęcia.
Voilà ma petite amie. – Oto moja dziewczyna.
Voilà mes amis. – Oto moi przyjaciele.
Voilà où … – Oto gdzie …
Voilà pourquoi … – Oto dlaczego …
b) występuje z zaimkiem osobowym, np.:
La voilà ! – Oto ona!
Le voilà ! – Oto on!
Les voilà ! – Oto oni! / Oto one!
Me voilà ! – Oto jestem!
Me voilà arrivé. – Już jestem. / Już przyjechałem.
Nous voilà ! – Oto jesteśmy!
Nous y voilà. – Jesteśmy na miejscu. / Doszliśmy do sedna sprawy.
Te voilà ! – Oto jesteś!
Toi voilà, déjà ? – Już jesteś? / Już wróciłeś?
Voilà pour vous. – To dla pana / pani / państwa.
Vous voilà content. – Nareszcie jest pan zadowolony.
Vous voilà ! – Oto jesteście!
Vous voulez des preuves ? En voilà. – Chce pan dowodów? Oto i one.
2) wprowadza określenie czasowe, gdy po nim występuje okolicznik czasu, np.:
Voilà trois jours qu’il n’a rien mangé. – Już od trzech dni nic nie jadł.
Voilà quarante-huit heures qu’il est arrêté. – Już od czterdziestu ośmiu godzin jest zatrzymany.
3) wprowadza zdanie wtrącone wyjaśniające lub uwagi co do przedstawionej rzeczywistości, np.:
Il s’est rendu à la gare Montparnasse, mais voilà, il était trop tard. – Udał się na dworzec Montparnasse, ale niestety było już za późno.
Voilà pourquoi je n’ai rien pu faire. – Oto dlaczego nie mogłem nic zrobić.
Vous me demandez des précisions ? Voilà : l’avion arrive dans deux heures. – Prosi mnie pan o szczegóły? Proszę, oto one: samolot przylatuje za dwie godziny.
4) „voilà que” wprowadza nagłą lub nową okoliczność, np.:
À peine suis-je dans la rue, voilà que la pluie se met à tomber. – Zaledwie wyszedłem na ulicę i od razu zaczął padać deszcz.
5) występuje w stałych wyrażeniach, np.:
(Ne) Voilà-t-il pas que … – Aż tu nagle … / A tu dopiero …
En veux-tu en voilà. – Ile dusza zapragnie. / Do woli.
En voilà assez. – Dość już tego.
En voilà un imbécile ! – Co za idiota!
En voilà une histoire ! – A to ci historia!
Garçon, un café ! Voilà, voilà, j’arrive ! – Kelner kawę! Już idę (podaję)!
Nous voilà bien ! – (No) tośmy się doczekali. / No to mamy za swoje.
Voilà le hic. – W tym sęk.
6) występuje jako wykrzyknik:
Voilà ! – Otóż to!
Voilà ! – Proszę bardzo!
À la prochaine !