Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Paryżu (fr. Ambassade de la République de Pologne à Paris) jest polską misją dyplomatyczną w stolicy Francji. Na terenie ambasady znajduje się rezydencja ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej, która mieści się w pałacu Monako (fr. Hôtel de Monaco), nazywanym też Hôtel de Sagan. Wejście i wjazd do pałacu znajduje się od strony rue Saint-Dominique.
Neoklasycystyczny pałac wybudowano w latach 1774–1777 na polecenie Marie-Catherine de Brignole (1737-1813), księżnej Monako, żony suwerennego księcia Monako, Honoriusza III Grimaldi. Architektem budowli był Alexandre-Theodore Brongniart. Na przestrzeni wieków pałac wielokrotnie zmieniał właścicieli. W 1790 r. księżna Monako wyemigrowała do Anglii i budynek był zajmowany przez ambasadora Anglii, a później przez ambasadę turecką. W 1808 r. francuski duchowny katolicki Emmanuel-Joseph Sieyès, jeden z głównych inicjatorów rewolucji francuskiej, sprzedał pałac marszałkowi Davout, uważanego za jednego z najwybitniejszych napoleońskich dowódców. Po śmierci marszałka w 1823 r. pałac wynajmował hrabia Anton Apponyi, ambasador Austrii. Pałac stał się wtedy jednym z salonów kulturalnych stolicy Francji. Koncertowali w nim m.in. Fryderyk Chopin i Franciszek Liszt, wśród jego gości był pisarz Honoriusz Balzak.
W 1838 r. pałac sprzedano Williamowi Williamsowi Hope. Ten holenderski bankier i miłośnik sztuki zlecił gruntowną przebudowę pałacu w stylu renesansowym. W 1855 r. pałac przeszedł na własność bankiera barona Achille de Seillière, kolekcjonera sztuki, a następnie jego córki, Jeanne, po ślubie z Boson de Talleyrand-Périgord księżnej de Sagan, która uczyniła z pałacu ośrodek życia towarzyskiego (za jej czasów odbywały się tu słynne bale kostiumowe).
W latach 1909-1936 właścicielem pałacu był antykwariusz Jacques Seligmann, który zadbał o to, by do wnętrz powróciły niektóre elementy oryginalnego wystroju. Umieścił w nim galerię antyków i uzupełnił wystrój niektórych pomieszczeń. Dzięki niemu do pałacu powróciły m.in. XIX-wieczne żyrandole i pochodnie ze złoconego brązu.
W 1936 r. pałac został nabyty przez państwo polskie. Przeniesiono tam wtedy ambasadę RP, znajdującą się wcześniej w budynku przy Quai de Tokyo, czyli na terenie przeznaczonym na Wystawę Światową 1937 r.
W latach 1939–1940 w pałacu rezydował Rząd RP na uchodźstwie. W czasie II wojny światowej w pałacu mieścił się niemiecki dom kultury, dzięki czemu uniknął on większych zniszczeń. Po II wojnie światowej budynek powrócił w polskie ręce, stając się ponownie rezydencją ambasadora.
Obok pałacu znajduje się ogród.
Pokoje w pałacu rozmieszczone są amfiladowo.
Sale i gabinety urządzone są wykwintnie i luksusowo.
Sufity sal i gabinetów zdobione są przepięknymi malowidłami w stylu włoskim autorstwa Philippe’a Camairas (1803-1875). Wnętrza są w stylu neorenesansowym lub Ludwika XIV.
W pałacu znajdują się liczne zabytkowe obrazy, rzeźby i meble.
W pałacu znajduje się również przestronna sala recepcyjna.
Informacje praktyczne
Adres: 57 rue Saint-Dominique, 75007 Paris. Dojazd do pałacu od strony rue de Constantine.
Widok na skrzyżowanie rue de Constantine (z lewej strony British Council) i rue Saint-Dominique w Paryżu.
Pałac znajduje się w pobliżu Esplanady Inwalidów (fr. Esplanade des Invalides) i można do niego dojechać szybką koleją podmiejską RER (fr. réseau express régional), metrem lub autobusem.
Rezydencja Ambasadora RP w Paryżu jest jednym z piękniejszych i okazalszych budynków dyplomatycznych w Paryżu. Jest wizytówką polskiej dyplomacji we Francji. W minionych latach rezydencja była otwarta dla zwiedzających w ramach Europejskich Dni Dziedzictwa, mających na celu promowanie zabytków.