Park Djerba Explore w Tunezji (Le Parc Djerba Explore en Tunisie)

Park Djerba Explore jest jedną z największych atrakcji turystycznych na Dżerbie. Obiekt ten został otwarty w 2003 r. i znany jest przede wszystkich z farmy krokodyli. Zapraszam do poznania tego wyjątkowego miejsca poprzez tłumaczenie na język polski wybranych tekstów francuskojęzycznych.

Le Parc Djerba Explore est au cœur de la zone touristique de Midoun, au pied du phare de Taguermess. D’accès facile et rapide, le parc se situe à moins de dix minutes des principaux hôtels de l’île de Djerba et à une vingtaine de kilomètres de l’aéroport et de la ville de Houmt Souk. [1]

[Park Djerba Explore znajduje się w centrum strefy turystycznej miasta Midun, u podnóża latarni Taguermess. Dojazd do niego jest łatwy i szybki; park usytuowany jest niecałe 10 minut od głównych hoteli wyspy Dżerby i 20 km od lotniska i miasta Houmt Souk.] [1]

Le Parc Djerba Explore se découpe en cinq modules : le village avec ses rues et places où vous pourrez accéder librement et profiter des nombreux espaces de détente et loisirs grâce aux nombreuses boutiques, aux trois cafés et trois restaurants. Les trois modules suivants sont les espaces de visite payant avec le Lalla Hadria Museum, l’héritage et la ferme aux crocodiles. Enfin un cinquième module développé à l’écart comprenant un hôtel organisé comme une résidence de charme. [2]

[Park Djerba Explore składa się z pięciu części: wioski z ulicami i placami, gdzie będą mogli państwo swobodnie poruszać się i korzystać z licznych przestrzeni do wypoczynku i spędzenia wolnego czasu dzięki licznym sklepikom, trzem kawiarniom i trzem restauracjom. Trzy kolejne części to strefy płatne składające się z muzeum Lalla Hadria, skansenu i farmy krokodyli. Z kolei piąta część, położona z boku, obejmuje hotel urządzony w stylu atrakcyjnej rezydencji.] [2]

Le musée d’art islamique Lalla Hadria
Le musée témoigne de la richesse et de la diversité de l’art musulman du VIIe s. jusqu’au milieu du XXe s. Les collections (plus d’un millier de pièces présentées) couvrent l’ensemble du monde arabo-musulman, du Maghreb au Machrek (l’Orient musulman), les deux pôles de la civilisation musulmane symbolisés par les deux vastes coupoles qui coiffent l’édifice. Les présentations, séduisantes et d’une grande rigueur intellectuelle, mettent en relief le dialogue permanent qu’ont entretenu ces deux entités, mais aussi celui que chacune engagea avec les cultures qui lui étaient voisines: mondes hispanique, berbère et subsaharien pour le Maghreb; persan, indien et chinois pour le Machrek. Une deuxième section est plus particulièrement consacrée aux arts tunisiens. [3]

Muzeum sztuki islamskiej Lalla Hadria
[Muzeum jest świadectwem bogactwa i różnorodności sztuki muzułmańskiej od VII w. do połowy XX w. Zbiory (ponad tysiąc prezentowanych eksponatów) obejmują cały świat arabsko-muzułmański, od Maghrebu do Maszreku (muzułmański Orient), czyli dwa bieguny cywilizacji muzułmańskiej, których symbolami są dwie szerokie kopuły wieńczące budynek. Te urzekające i świadczące o wielkiej dyscyplinie intelektualnej wystawy podkreślają stały dialog, jaki obie strony utrzymywały między sobą, jak również każdej z nich z kulturami, które były im bliskie: światem hiszpańskim, berberyjskim i subsaharyjskim dla Maghrebu; perskim, indyjskim i chińskim dla Maszreku. Drugi dział poświęcony jest głównie sztuce tunezyjskiej.] [3]

Le collections s’étalent sur une surface de 3 000 m2. Les quinze salles thématiques du musée présentent des thèmes majeurs de l’art arabo-musulman, comme la calligraphie utilisée comme élément décoratif, l’écriture arabe en tant qu’expression du sacré, mais aussi les arts persans et ottomans, les arts et les motifs décoratifs du Maghreb, le décor dans les arts tunisiens, la dinanderie de Kairouan et de Tunis, la céramique tunisienne, la céramique mouradite et husseinite, les costumes tunisiennes, les bijoux d’or, d’argent, d’ambre ou de perles. Il y a aussi la collection de tapis noués de Kairouan et de kilims berbères et nomades.

Zbiory zajmują powierzchnię 3 000 m2. Piętnaście sal tematycznych muzeum przedstawia główne motywy w sztuce arabsko-muzułmańskiej, takie jak kaligrafia używana jako element dekoracyjny, pismo arabskie jako wyraz świętość, a także sztukę perską i otomańską, sztukę i motywy dekoracyjne Maghrebu, dekoracje w sztuce tunezyjskiej, wyroby mosiężne z Kairouanu i Tunisu, ceramikę tunezyjską, ceramikę z okresu dynastii Muradidów i Husseinitów, stroje tunezyjskie, biżuteria ze złota, srebra, bursztynu i pereł. Jest tam także kolekcja dywanów tkanych w Kairouanie oraz kilimy berberyjskie i nomadzkie.

Farma krokodyli o pow. ok. 20 000 m2 to największy tego typu obiekt w całym basenie Morza Śródziemnego. Na farmie znajduje się ponad 400 dorosłych osobników, a oprócz tego żyją inne gady, takie jak jaszczurki i żółwie. Krokodyle sprowadzono na farmę z Madagaskaru. Są one hodowane wyłącznie w celach pokazowych, badawczych i rozrodczych, a nie na mięso czy skórę.

C’est une vision surprenante : dans la plus grande ferme de crocodiles de Méditerranée, 400 crocodiles du Nil évoluent dans un décor qui renoue avec la profondeur saharienne et africaine du pays, au milieu de papyrus, de palmiers et de bananiers. Ils paressent au soleil dans les bassins et la serre tropicale avant de s’ébattre et se battre pour le nourrissage. [4]

[Widok jest zaskakujący: w największej farmie krokodyli w basenie Morza Śródziemnego rozwija się 400 krokodyli nilowych w scenerii nawiązującej do głębi saharyjskiej i afrykańskiej tego kraju, wśród papirusów, palm i bananowców. Wygrzewają się leniwie na słońcu w basenach i tropikalnej szklarni, a podczas karmienia dokazują i walczą ze sobą.] [4]

Chaque après-midi, un nourrissage est organisé sur un groupe de crocodile. Il leur est alors servi du poulet cru. Le nourrissage est l’occasion d’un rassemblement impressionnant de crocodiles qui viennent alors prendre leur ration. [5]

[Każdego popołudnia odbywa się karmienie krokodyli w grupach. Podaje im się wtedy surowe kurczaki. Karmienie stanowi okazją do robiącego wrażenie gromadzenia się krokodyli, które wtedy podchodzą, by zjeść swoją porcję.] [5]

Plusieurs passerelles surplombent les bassins permettant ainsi au public de découvrir l’environnement et le mode de vie du crocodile. Les bassins disposent de berges richement plantées de palmiers, papyrus et autres plantes exotiques. Les berges situées au bord du parcours de visite sont, tout au long de la journée, occupées par de nombreux crocodiles. La serre tropicale permet au public de garder, lors des journées d’hiver froides, un contact avec le crocodile. [6]

[Nad basenami wznoszą się mostki, z których zwiedzający mogą odkrywać środowisko i sposób życia krokodyli. Brzegi basenów są wspaniale obsadzone palmami, papirusami i innymi egzotycznymi roślinami. Brzegi są usytuowane wzdłuż ścieżki dla zwiedzających i przez cały dzień zajęte przez wiele krokodyli. Tropikalna szklarnia pozwala zwiedzającym zachować kontakt z krokodylami podczas chłodnych zimowych dni.] [6]

Le Djerba Héritage est un écomusée où vous découvrirez l’art de vivre et l’artisanat djerbien à travers la visite de la maison traditionnelle, des ateliers de tissage et de poterie ou encore de l’huilerie. [7]

[Djerba Héritage to skansen, w którym poprzez wizytę w tradycyjnym gospodarstwie, pracowni tkackiej, garncarskiej i olejarni odkryją państwo zwyczaje dnia codziennego i rzemiosło dżerbańskie.] [7]

Patrimoine djerbien : l’atelier de poterie
L’art de la poterie fut introduit en Tunisie par les Phéniciens. Et les potiers de Djerba, et plus particulièrement de Guellala, sont à l’origine de la poterie tournée, fabriquée dans des ateliers à demi enfouis sous terre dans cette région au sol d’argile. Des 400 poteries qui truffaient la région, il n’en reste plus qu’une vingtaine. La reconstitution fidèle de l’atelier souterrain de Djerba Héritage nous fait pénétrer dans un monde de formes et de couleurs : les jarres géantes qui servaient à stocker les denrées, les objets émaillés aux couleurs caractéristiques se déploient dans une lumière diffuse sur un sol en terre. L’argile prend forme sous les doigts du potier qui fait cuire ses créations dans le four attenant, alimenté en branches de palmier. [8]

Dziedzictwo dżerbańskie: pracownia garncarska
[Rzemiosło garncarskie zostało wprowadzone do Tunezji przez Fenicjan. Garncarze z Dżerby, a zwłaszcza ci z Guellala, są pomysłodawcami toczonych wyrobów gliniarskich, wytwarzanych w pracowniach znajdujących się do połowy w ziemi, którą w tym regionie stanowi glina. Z 400 pracowni garncarskich, które niegdyś zapełniały ten region, pozostało zaledwie dwadzieścia. Wierne odtworzenie podziemnej pracowni w skansenie Djerba Héritage wprowadza nas w świat kształtów i kolorów: olbrzymie dzbany, które służyły do przechowywania żywności, malowane przedmioty o charakterystycznych kolorach ukazują się w świetle docierającym do gruntowej podłogi. Glina nabiera kształtów pod palcami garncarza wypalającego swoje wyroby w przyległym piecu, ogrzewanym gałęziami palmy.] [8]

Patrimoine djerbien : l’huilerie souterraine
Les Djerbiens exportaient déjà de l’huile d’olive à l’époque romaine. Les huileries ou maasara, à l’architecture très reconnaissable, étaient construites en sous-sol pour maintenir une température ambiante adéquate à la fabrication de l’huile, les récoltes se faisant en hiver. On venait à l’huilerie déposer sa récolte d’olives que l’on déversait depuis l’extérieur à travers des ouvertures. Les olives étaient broyées par des meules en pierre, actionnées par des ânes ou des dromadaires, la pâte obtenue était ensuite mise dans des scourtins en alfa (sorte de galettes) qu’on plaçait dans la presse. L’huile obtenue, première pression, est recueillie dans des jarres. Chacun repartait alors avec sa récolte qui servait à sa consommation personnelle. La dernière huilerie souterraine de Djerba a fermée ses portes il y a quelques années. [9]

Dziedzictwo dżerbańskie: podziemna olejarnia
[Mieszkańcy Dżerby eksportowali oliwę z oliwek już za czasów rzymskich. Olejarnie (maasara) o bardzo cenionej strukturze były budowane w podziemiach w celu utrzymania właściwej temperatury otoczenia dla wytwarzania oleju. Zbiory odbywały się zimą. Do olejarni wrzucano zbiory oliwek przez otwory znajdujące się na zewnątrz. Oliwki były miażdżone za pomocą kamiennych kręgów wprawianych w ruch przez osły lub dromadery, a następnie otrzymaną w ten sposób miazgę układano pod okrągłymi matami (rodzaj tarczy), które poddawano naciskowi. Oliwę otrzymaną z pierwszego tłoczenia gromadzono w dzbanach. Każdy odchodził wówczas ze swoim zbiorem oliwy, która służyła do użytku własnego. Ostatnia podziemna olejarnia na Dżerbie została zamknięta kilka lat temu.] [9]

Park Djerba Explore to wspaniałe miejsce na spędzenie wolnego czasu z rodziną. Park ten łączy rozrywkę z kulturą i sztuką. Pobyt na farmie krokodyli w malowniczej scenerii stanowi niezapomniane przeżycie dla dzieci, zwłaszcza jeśli mogą oni dotknąć małego krokodyla lub żółwia. Warto również odwiedzić muzeum sztuki islamskiej Lalla Hadria z imponującą kolekcją eksponatów z całego świata arabsko-muzułmańskiego oraz typowe gospodarstwo dżerbańskie, by poznać tradycje kulturowe związane są z życiem mieszkańców tej wyspy.

Sources / źródła:
[1-9] Parc Djerba Explore. Dossier de presse. http://www.djerbaexplore.com/
Tłumaczenie na j. polski: Krzysztof Wereszczyński