Arlington National Cemetery is the United States military cemetery in Arlington county, in Virginia state. It is located west of Washington, D.C., across the Potomac River. It is the final resting place of over 400,000 service members, veterans of all wars, in which participated the United States throughout its history from the Revolutionary War to today’s conflicts as well as their families. Moreover, it a burial place of a small number of civilians who were somehow connected with the army or died while on active military duty. In addition to military personnel, US presidents, Supreme Court judges and citizens with government awards, can be buried here.
Cmentarz Narodowy w Arlington to amerykański cmentarz wojskowy położony w hrabstwie Arlington, w stanie Wirginia. Położony jest na zachód od miasta Waszyngton, D.C., za rzeką Potomak. Jest ostatnim miejscem spoczynku dla ponad 400 000 poległych członków sił zbrojnych, weteranów z wszystkich wojen, w których brały udział Stany Zjednoczone w całej swej historii, począwszy od rewolucji amerykańskiej do współczesnych konfliktów, oraz ich rodzin. Poza tym jest to miejsce pochówku niewielkiej liczby cywilów, którzy w jakiś sposób byli związani z armią lub polegli w czasie pełnienia obowiązków wojskowych. Oprócz personelu wojskowego, mogą być na nim również chowani prezydenci USA, sędziowie Sądu Najwyższego i obywatele z rządowymi odznaczeniami.
The cemetery was established during the American Civil War (1861-1865) on land that had previously been a plantation operated with the labour of enslaved African Americans. The property itself originally belonged to George Washington Parke Custis (1781-1857), who was the adopted grandson of George Washington (1732-1799), the first president of the United States.
Cmentarz został założony podczas wojny secesyjnej (1861-1865) na obszarze, który wcześniej stanowił plantację utrzymywaną pracą zniewolonych Afroamerykanów. Sama posiadłość pierwotnie należała do George’a Washingtona Parke’a Custisa (1781-1857), który był adoptowanym wnukiem George’a Washingtona (1732-1799), pierwszego prezydenta Stanów Zjednoczonych.
In the years 1802-1818, the mansion of Custis was built atop a hill overlooking Washington under direction of the English architect George Hadfield. Mary and George Custis lived at the property until their deaths and left it to their daughter, Mary Anna Randolph Custis, who was the wife of Confederate States Army general Robert E. Lee (1807-1870).
W latach 1802-1818 na wzniesieniu z widokiem na Waszyngton została wybudowana rezydencja Custisa pod kierunkiem angielskiego architekta George’a Hadfielda. Mary i George Custis zamieszkiwali rezydencję do końca swoich dni i pozostawili ją swojej córce Mary Anny Custis Lee, żonie dowódcy sił Konfederacji gen. Roberta E. Lee (1807-1870).
When Virginia seceded from the Union (the ‘North’) and joined the Confederate States of America, the Lee family abandoned their Arlington estate. In 1862, Robert E. Lee took command of the Army of Northern Virginia, which was the Confederacy’s main fighting force in the eastern theatre of the Civil War. Federal troops incorporated the land into their defensive fortification system around Washington.
Gdy Wirginia odłączyła się od Unii („Północy”) i przystąpiła do Skonfederowanych Stanów Ameryki, rodzina Lee opuściła posiadłość Arlington. W 1862 r. Robert E. Lee objął dowództwo Armii Północnej Wirginii, która była główną siłą wojskową Konfederacji na wschodnim froncie wojny secesyjnej. Wojska federalne włączyły posiadłość do systemu obronnych fortyfikacji wokół Waszyngtonu.
On July 16, 1862, Congress passed legislation authorizing the federal government to purchase land for military cemeteries. Due to growing number of dead soldiers on the Union’s side the Arlington property was designated for the establishment of a large national military cemetery. In 1864, the federal government acquired the property for USD 26,800.
16 lipca 1862 r. Kongres przyjął ustawę upoważniającą rząd federalny do zakupy ziemi pod cmentarze wojskowe. Z uwagi na rosnącą liczbę zabitych żołnierzy po stronie Unii wyznaczono posiadłość Arlington na potrzeby utworzenia dużego cmentarza wojskowego. W 1864 r. rząd federalny nabył tę posiadłość za sumę 26,8 tys. USD.
Three forts were built on the property during the Civil War: Fort Cass/Rosslyn, Fort Whipple/Fort Myer and Fort McPherson (currently section 11 of the cemetery). In 1863, a large Freedman’s village was established for freed and escaped slaves (currently sections 3, 4, 8, 18 and 20). It is estimated that from 1,100 to 3,000 freed slaves occupied the southern part of the property while farming 1,100 acres (450 ha). The village provided housing, education and medical care.
W okresie wojny secesyjnej na terenie posiadłości wybudowano trzy forty: Fort Cass/Rosslyn, Fort Whipple/Fort Myer i Fort McPherson (obecnie sekcja 11 cmentarza). W 1863 r. utworzono obszerną wioskę Freedmana dla uwolnionych z niewoli i zbiegłych niewolników (obecnie sekcje 3, 4, 8, 18 i 20). Szacuje się, że od 1 100 do 3 000 uwolnionych z niewoli przebywało w południowej części posiadłości i zajmowało się uprawą roli na 1,100 akrach (450 ha). Wioska zapewniała zakwaterowanie, edukację i pomoc medyczną.
The order to use Arlington property for a cemetery was given by Brigadier General Montgomery Meigs (1816-1892), who was responsible for the burial of soldiers. The other existing national cemeteries in that region (Soldiers’ Home Cemetery and Alexandria National Cemetery) were running out of burial space.
Rozkaz wykorzystania posiadłości Arlington jako cmentarza wydał generał brygady Montgomery Meigs (1816-1892), który był odpowiedzialny za pogrzeby żołnierzy. Inne istniejące w tym regionie narodowe cmentarze (Soldiers’ Home Cemetery i Alexandria National Cemetery) nie miały wolnych miejsc na pochówki.
Arlington officially became a national cemetery on June 15, 1864, by order of Secretary of War Edwin Stanton who designated 200 acres of Arlington plantation as a cemetery. The first soldier to be buried in Arlington on May 13, 1864 was Private William Henry Christman of Pennsylvania, a volunteer in the 67th Regiment in the Union Army, who died of measles. His grave is in section 27.
Arlington został oficjalnie cmentarzem narodowym 15 czerwca 1864 r. z rozkazu sekretarza wojny Edwina Stantona, który wyznaczył pod cmentarz z plantacji Arlington 200 akrów. Pierwszym żołnierzem pochowanym w Arlington 13 maja 1864 r. był szeregowy William Henry Christman z Pensylwanii, ochotnik z 67. Regimentu Armii Unii, który zmarł na odrę. Jego grób znajduje się w sekcji 27.
In 1874, Custis Lee, son of Mary Anny Custis Lee, sued the United States claiming ownership of the Arlington property. The U.S. Supreme Court ruled in his favour and Congress returned the former plantation Arlington House to him. In 1883, Custis Lee sold his estate back to the federal government for USD 150,000.
W 1874 r. Custis Lee, syn Mary Anny Lee, wystąpił do sądu przeciw Stanom Zjednoczonym, domagając się zwrotu posiadłości Arlington. Sąd Najwyższy USA orzekł na jego korzyść i Kongres oddał mu tereny dawnej plantacji Arlington House. W 1883 r. Custis Lee odsprzedał rządowi federalnemu swoją posiadłość, tym razem za 150 tys. USD.
Arlington was a segregated cemetery, just like all national cemeteries at the time, and remained segregated by race and rank of soldiers until 1948, when President Harry S. Truman desegregated the military.
Arlington, podobnie jak wszystkie ówczesne cmentarze narodowe, był cmentarzem z systemem segregacji rasowej i uwzględniający rangę żołnierzy do 1948 r., kiedy to prezydent Harry S. Truman zniósł segregację rasową w armii.
The primary burial ground for white Civil War soldiers became section 13. Meanwhile, section 27 became the area for African American soldiers and freed people. More than 3,800 freed African Americans are buried in Section 27 which was called the ‘Lower Cemetery’. Most of their headstones are only inscribed with ‘civilian’ or ‘citizen’ instead of dates and terms of endearment. Few graves include small biographical details.
Głównym miejscem pochówku białych żołnierzy wojny secesyjnej była sekcja 13, natomiast sekcja 27 była obszarem dla żołnierzy afroamerykańskich i tych, których uwolniono. W sekcji 27, nazywanej „Dolnym Cmentarzem” pochowanych jest ponad 3,800 uwolnionych Afroamerykanów. Na większości ich kamieni nagrobnych wyryte są tylko napisy „cywil” lub „obywatel” zamiast dat i zwrotów uwielbienia. Nieliczne groby zawierają drobne dane biograficzne.
Initially, being buried at the Arlington cemetery was not considered an honour, but it ensured that soldiers whose families could not afford to bring the killed home and to organize a funeral were given a proper burial. Situation changed in 1868, when Civil War veterans established ‘Decoration Day’, held at Arlington National Cemetery on May 30. The event was so popular that in 1873, an amphitheatre was constructed to hold the official ceremonies. From 1870, high-ranking veterans began requesting burial in the officers’ sections (sections 1, 2 and 3).
Początkowo pochówek na cmentarzu Arlington nie był uważany za zaszczyt, ale zapewniał godny pogrzeb żołnierzom, których rodzin nie stać było na sprowadzenie poległych i urządzenie im pogrzebu. Sytuacja zmieniła się w 1868 r., gdy weterani wojny secesyjnej ustanowili ‘Decoration Day’ („Dzień Dekoracji”), obchodzony na Cmentarzu Narodowym w Arlington w dniu 30 maja. Wydarzenie to stało się tak popularne, że w 1873 r. wybudowano amfiteatr na potrzeby organizowania oficjalnych uroczystości. Od 1870 r. wysokiej rangi weterani występowali z wnioskami o pochówki w sekcjach oficerskich (sekcje 1, 2 i 3).
In 1971, Congress established ‘Memorial Day’ as a federal holiday to honour the U.S. military personnel who died while serving the army. Since 1970, it is observed on the last Monday of May. Small national flags are placed at each grave to honour soldiers. Each flag must be placed exactly one foot in front of each headstone.
W 1971 r. Kongres ustanowił „Dzień Pamięci”, czyli święto federalne upamiętniające żołnierzy amerykańskich, którzy zginęli w trakcie odbywania służby wojskowej. Od 1970 r. obchodzone jest ono w ostatni poniedziałek maja. Przy każdym grobie wbijane są małe flagi narodowe dla uczczenia żołnierzy. Każda flaga musi znajdować się dokładnie jedną stopę przed grobem.
In 1899, the U.S. government began repatriating to Arlington cemetery service members who died overseas in the Spanish-American War of 1898. In 1900, Congress authorized a designated section for the fallen Confederate soldiers (section 16) which contains the graves of 482 veterans and spouses. After World War I, in turn, more than 2,000 fallen U.S. service members were repatriated and interred in sections 18 and 19.
W 1899 r. rząd USA rozpoczął sprowadzać na cmentarz w Arlingtonie członków sił zbrojnych poległych poza granicami kraju w wojnie amerykańsko-hiszpańskiej 1898 roku. W 1900 r. Kongres zezwolił na wyznaczenie sekcji dla poległych żołnierzy Konfederacji (sekcja 16), która zawiera 482 groby weteranów i ich żon. Z kolei po zakończeniu I wojny światowej sprowadzono ponad 2 tys. poległych członków amerykańskich sił zbrojnych, którzy zostali pochowani w sekcjach 18 i 19.
Many important figures who left their mark on American history are buried at Arlington cemetery. There are burial places of two American presidents. The first president to be buried at the Arlington cemetery was William Taft died in 1930. On November 25, 1963, president John F. Kennedy, shot in Dallas on November 22, 1963, was buried at the Arlington cemetery. An eternal flame, lit by Jacqueline Kennedy Onassis, is always burning at the head of his grave.
Na cmentarzu w Arlington zostało pochowanych wiele ważnych postaci, które zostawiły trwały ślad w historii Stanów Zjednoczonych. Znajdują się na nim groby dwóch amerykańskich prezydentów. Pierwszym prezydentem pochowanym na cmentarzu Arlington był William Taft, zmarły w 1930 r. 25 listopada 1963 r. na cmentarzu Arlington pochowano prezydenta Johna F. Kennedy’ego, zastrzelonego w Dallas 22 listopada 1963 r. W górnej części jego grobu płonie wieczny płomień, rozpalony przez Jacqueline Kennedy Onassis.
Other Kennedy family members are buried next to his grave, including two of president Kennedy’s brothers: Robert Francis Kennedy, who was shot at the Ambassador Hotel in Los Angeles, on June 5, 1968, was interred at Arlington in 1971 and Senator Edward M. Kennedy in August 2009. Here are also graves of their two children, Arabella and Patrick. Arabella was stillborn and Patrick died two days after his birth. Former first lady Jacqueline Kennedy Onassis was laid to rest next to President Kennedy on May 23, 1994.
Obok jego grobu zostali pochowani inni członkowie rodziny Kennedych, w tym dwaj bracia prezydenta Kennedy’ego: Robert Francis Kennedy, postrzelony 5 czerwca 1968 r. w hotelu Ambassador w Los Angeles, pochowany w Arlington w 1971 r. oraz senator Edward M. Kennedy, pochowany w sierpniu 2009 r. Są tu również groby ich dwojga dzieci, Arabelli i Patricka. Arabella urodziła się martwa, Patrick zmarł dwa dni po przyjściu na świat. 23 maja 1994 r. obok prezydenta Kennedy’ego pochowano byłą pierwszą damę Jacqueline Kennedy Onassis.
The largest structure with the Arlington cemetery is the Memorial Amphitheatre. Dedicated on May 15, 1920, the amphitheatre was modelled on the ancient Greek theatre of Dionysus in Athens and the Roman theatre in Orange, southern France. The amphitheatre is used for three major annual ceremonies which take place on Easter, Memorial Day and Veterans Day. Some 5,000 visitors attend each of the ceremonies. Each year, the president of the United States is giving a speech on Memorial Day at the amphitheatre. Many military organizations also conduct annual memorial services at the amphitheatre to honour American soldiers.
Największą konstrukcją budowlaną cmentarza Arlington jest Amfiteatr Pamięci. Otwarty 15 maja 1920 r. amfiteatr był wzorowany na starożytnym teatrze greckim Dionizosa w Atenach, jak i teatrze rzymskim w Orange w południowej Francji. Amfiteatr jest wykorzystywany podczas trzech głównych dorocznych uroczystości z okazji takich świat jak Wielkanoc, Dzień Pamięci i Dzień Weteranów. W każdej z tych uroczystości bierze udział około 5 tys. gości. Każdego roku z okazji Dnia Pamięci w amfiteatrze przemawia prezydent Stanów Zjednoczonych. Ponadto wiele stowarzyszeń wojskowych organizuje w amfiteatrze coroczne uroczystości upamiętniające amerykańskich żołnierzy.
The amphitheatre is enclosed by a white marble oval colonnade, topped with a decorative frieze inscribed with the names of 44 battles from the Revolutionary War (1775–1783) through the Spanish-American War (1898). The names of 14 U.S. Army generals and 14 Navy admirals (all from before World War I) are inscribed on panels before entering the stage. Above the west entrance of the amphitheatre is a quote from the Roman poet Horace: ‘Dulce et decorum est pro patria mori’ (‘It is sweet and fitting to die for one’s country’).
Amfiteatr jest otoczony owalną kolumnadą z białego marmuru, zakończoną ozdobnym fryzem z nazwami 44 bitew od rewolucji amerykańskiej (1775–1783) do wojny amerykańsko-hiszpańskiej (1898). Na ścianach przed wejściem na podium są wyryte nazwiska 14 amerykańskich generałów i 14 admirałów marynarki wojennej (wszystkie z okresu przed I wojną światową). Nad zachodnim wejściem do amfiteatru znajduje się cytat rzymskiego poety Horacego: „Dulce et decorum est pro patria mori” (Słodko i zaszczytnie jest umrzeć za ojczyznę).
Adjacent to the amphitheatre is the Tomb of the Unknown Soldier, containing the remains of three unidentified American soldiers, victims of the World War I, World War II, and the Korean War. It is a historic monument built to honour the deceased U.S. service members whose bodies have not been found or identified.
Obok amfiteatru znajduje się Grób Nieznanego Żołnierza, zawierający szczątki trzech niezidentyfikowanych amerykańskich żołnierzy, ofiar I i II wojny światowej oraz wojny koreańskiej. Jest to pomnik historyczny zbudowany w wyrazie hołdu dla poległych żołnierzy amerykańskich, których ciała nie zostały odnalezione lub zidentyfikowane.
The Unknown Soldier from World War I lies underneath the large sarcophagus. World War II and Korean War unidentified service members lie in two crypts in front of the sarcophagus. On the left, there is a crypt of World War II Unknown, and, on the right, there is a crypt with body of Unknown Soldier who died in the Korean War.
Nieznany żołnierz z pierwszej wojny światowej spoczywa poniżej wielkiego sarkofagu. Niezidentyfikowani żołnierze z drugiej wojny światowej i z wojny koreańskiej spoczywają w dwóch kryptach przed sarkofagiem. Po lewej stronie jest krypta ze zwłokami żołnierza z drugiej wojny światowej, a po prawej krypta z ciałem żołnierza z wojny koreańskiej.
Between the two lies a middle crypt that once contained the Vietnam Unknown but remains vacant. His remains were positively identified by DNA testing in 1998 as First Lieutenant Michael Blassie, pilot shot down in South Vietnam, and moved to his hometown of St. Louis, Missouri. The original inscription of ‘Vietnam’ has been changed to ‘Honoring and Keeping Faith with America’s Missing Servicemen 1958–1975’ as a reminder of the commitment of the Armed Forces to the fullest extent possible. It was also decided that the middle crypt would remain vacant.
Między nimi znajduje się krypta środkowa, która w przeszłości zawierała ciało żołnierza z wojny wietnamskiej, jednak obecnie jest pusta. Jego szczątki zostały zidentyfikowane na podstawie badań DNA w 1998 r. i przeniesione do jego rodzinnej miejscowości St. Louis w stanie Missouri. Okazał się nim porucznik Michael Joseph Blassie, pilot zestrzelony nad południowym Wietnamem w 1972 r. Pierwotny napis „Wietnam” zmieniono na „Czcząc i utrzymując wiarę z zaginionymi amerykańskimi żołnierzami w latach 1958–1975’ jako odwołanie do zaangażowania sił zbrojnych w możliwie najszerszym zakresie. Podjęto również decyzję, że środkowa krypta pozostanie pusta.
The sarcophagus was constructed in 1931 out of seven large marble panels collectively weighing 79 tons. The west panel of the sarcophagus, seen by visitors, is inscribed with the words: ‘HERE RESTS IN HONORED GLORY AN AMERICAN SOLDIER KNOWN BUT TO GOD’.
Sarkofag został wykonany w 1931 r. z siedmiu dużych marmurowych części, które łącznie ważą 79 ton. Na zachodniej ścianie sarkofagu, widocznej dla publiczności, wyryte są słowa: ‘HERE RESTS IN HONORED GLORY AN AMERICAN SOLDIER KNOWN BUT TO GOD’ (Tutaj spoczywa w uhonorowanej chwale amerykański żołnierz znany jedynie Bogu).
There are sculpted six inverted wreaths on the north and south panels of sarcophagus, three wreaths on each side. They represent six major battles engaged in by American forces in France in World War I: Ardennes, Belleau Wood, Château-Thierry, Meuse-Argonne, Oisiu-Eiseu, and Somme. The inverted wreaths symbolize mourning. Each wreath has 38 leaves.
Na północnej i południowej ścianie grobowca wyrzeźbionych jest sześć odwróconych wieńców, po trzy z każdej strony. Symbolizują one sześć głównych bitew pierwszej wojny światowej, w których uczestniczyły siły amerykańskie we Francji. Były to bitwy: o Ardeny, Belleau Wood, pod Château-Thierry, pod Meuse-Argonne, pod Oisiu-Eiseu i nad Sommą. Odwrócone wieńce symbolizują żałobę. Każdy wieniec ma 38 listków.
On the front (east) panel, invisible to visitors, there are sculpted three classical figures representing Peace, Victory and Valor.
Na frontowej, wschodniej ścianie sarkofagu, niewidocznej dla zwiedzających, wyrzeźbione są trzy klasyczne postacie symbolizujące Pokój, Zwycięstwo i Honor.
The tomb has been guarded continuously, 24 hours a day, 7 days a week, since 1937. While the cemetery is open, during the day from April 1 to September 30, the ceremony of changing the guard takes place every half hour. During the winter months, from October 1 to March 31, the guard is changed every hour. After the cemetery closes to the public (7 p.m. to 8 a.m. April through September, and 5 p.m. to 8 a.m. October through March), the guard is changed every 2 hours.
Przy grobie utrzymywana jest od 1937 r. przez 24 godziny na dobę i 7 dni w tygodniu warta honorowa. W godzinach otwarcia cmentarza w ciągu dnia od 1 kwietnia do 30 września uroczystość zmiany warty odbywa się co pół godziny. W miesiącach zimowych od 1 października do 31 marca warta zmienia się co godzinę. Po zamknięciu cmentarza dla zwiedzających (od 19:00 do 8:00 od kwietnia do września i od 17:00 do 8:00 od października do marca) warta zmienia się co dwie godziny.
The Arlington House, the former residence of Robert E. Lee, sits on a hill, and it houses a museum exhibition dedicated to Robert E. Lee and his family. Behind the residence there are two reconstructed slave quarters and a flower garden and kitchen garden on both sides.
Arlington House, czyli dawna rezydencja Robert E. Lee, znajduje się na wzgórzu i znajduje się w niej ekspozycja muzealna poświęcona Robertowi E. Lee i jego rodzinie. Z tyłu rezydencji znajdują się odrestaurowane kwatery niewolników, a po bokach ogród kwiatowy i ogród warzywny.
There are many group memorials at Arlington cemetery. These are, among others, memorials to the dead of USS Serpens, USS Maine and USS Thresher, Iran Rescue Mission memorial of 1979, Pan Am Flight 103 memorial, Space Shuttles Columbia and Challenger memorials or Pentagon Group Burial Marker commemorating victims of the September 11, 2001 attack on the Pentagon.
Na cmentarzu w Arlington znajduje się wiele pomników grupowych. Są to m.in. pomniki zabitych na okrętach USS Serpens, USS Maine i USS Thresher, pomnik ofiar misji ratunkowej w Iranie z 1979, pomnik ofiar lotu Pan Am 103, pomniki pamięci ofiar lotów promów kosmicznych Columbia i Challenger, czy pomnik ofiar ataku na Pentagon z 11 września 2001 r.
In addition, members of foreign military services assigned to duty in the United States are buried at Arlington cemetery who were eligible for burial at U.S. national military cemeteries.
Ponadto na cmentarzu w Arlington pochowani są członkowie zagranicznych sił zbrojnych wyznaczeni do pełnienia służby w Stanach Zjednoczonych, którzy byli uprawnieni do pochówku na amerykańskich cmentarzach wojskowych.
It is worth mentioning that the crypt of the USS Maine Mast Memorial with a mast towering over the cemetery landscape temporarily contained the casket with the remains of Ignacy Jan Paderewski (1860-1941), Polish pianist and prime minister. In 1992, it was transferred to Poland and placed in the crypt of St. John’s Archcathedral in Warsaw.
Warto nadmienić, że w krypcie Mauzoleum Marynarzy Okrętu USS Maine z masztem tego okrętu górującym w pejzażu cmentarza, tymczasowo znajdowała się trumna z prochami Ignacego J. Paderewskiego, polskiego pianisty i premiera. W 1992 r. została ona sprowadzona do Polski, gdzie spoczęła w krypcie archikatedry św. Jana w Warszawie.
At present, the territory of the cemetery extends for 259 ha. It is open 7 days a week. Between 27 and 30 funeral services are conducted each week day and between 6 to 8 services each Saturday.
Obszar cmentarza rozciąga się obecnie na 259 hektarów. Otwarty jest 7 dni w tygodniu. W każdy dzień roboczy odbywa się od 27 do 30 uroczystości pogrzebowych, a w soboty od 6 do 8.
There is a very beautiful panoramic view of Washington, D.C., the capital city of the United States, from the highest point of the Arlington cemetery.
Z najwyższego punktu cmentarza Arlington rozciąga się przepiękny panoramiczny widok na Waszyngton, D.C., stolicę Stanów Zjednoczonych.
Arlington National Cemetery is one of the oldest and most famous military cemeteries in the United States. For the veterans and the families of the fallen, it is a memorial and tribute site about their relatives. It is a place with historical significance and thought-provoking.
Cmentarz Narodowy w Arlington jest jednym z najstarszych i najbardziej znanych cmentarzy wojskowych w Stanach Zjednoczonych. Dla weteranów i rodzin poległych jest miejscem pamięci i uznania o swoich bliskich. To miejsce o znaczeniu historycznym i skłaniającym do zadumy.
Sources:
Arlington National Cemetery, https://www.arlingtoncemetery.mil/